* éhtazih ; (Dé latín tardío ex[s]tăsis, i ehte der griégo ἔκστασις). m. Ehtáo de l’ arma enteramente embargá por’ un zentimiénto d’ ammirazión, alegría, ezt... 2. Relihión. Ehtáo de l’ arma karatterizáo por zierta unión míhtika kon Dióh mediante la kontemplazión i el’ amó, i pó la zuhpenzión de l’ eherzizio de loh zentíoh. 3 . Kolokiá. Keárze kohío o piyáo.
|
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |