* azzedé ; (Dé latín accedĕre, azerkarze). Verbo n’ infinitivo. Konzentí en lo k’ argien zolizita o hkiere. 2. Zedé ner propio parezé, konviniendo kon’ un dittamen o una idea d’ otro, o azoziándoze a un’ akuerdo. 3. Entrá n’ un lugá o pazá a é. 4. Tené azzezo a una zituazión, kondizión o grado zuperióreh, yegá a arkanzahloh. Azzedé é hohnalero a la propiedá dela tierra.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |