* dihkurpá ; (De dihkurpa). Verbo n’infinitivo. Dá razoneh o pruebah ke dehkargen d’ una kurpa o delito. Dihkurparze. 2. Kolokiá. No tené en kuenta o perdoná lah fartah i omizioneh k’ argien komete. 3. Pedí perdón pó lo k’á kauzáo o puée kauzá danyo.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |