* ehnunká ; ( de eh- evoluzión de deh- i nunka). Verbo n’infinitivo. Zaká de zu zitio loh guézoh dela nunka. Z’utiliza tambié er pronominá. Ehnunkarze. 2. Kauzá la muérte a una perzona o a un’ animá por’ un gorpe en la nunka. Z’utiliza tambié er pronominá. Ehnunkarze. Fraze d’ehemplo. Tu zige konduziéndo la moto zin kahko, kuahkiér día te vá ‘hnunká.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |