* ehtendé ; (Dé latín extendĕre). Verbo n’infinitivo. Azé k’ argo, aumentando zu zuperfizie, okupe mah lugá o ehpazio k’ er ke anteh okupaba. 2. Ehparzí, dehparramá lo k’ ehtá amontonáo, hunto o ehpezo. Ehtendé la yerba zegá pa ke ze zeke. Ehtendé la pintura kon la broxa. 3. Dezenvorvé, dehplegá o dezenroyá argo k’ ehtaba dobláo, enroyáo o enkohío. 4. Dá mayó amplitú i komprenzión ke la ke tenía a un derexo, una hurihdizión, una autoridá, un konozimiento, ezt... 5. Poné por’ ehkrito i en la hexura akohtumbrá una ‘hkritura, un' auto, un dehpaxo, ezt.. 6. Dixo d’ un monte, d’ una yanura, d’ un kampo, d’ un pueblo, ezt...: Okupá ziérta porzión de terreno. 7. Okupá ziérta kantidá de tiempo, durá. 8. Azé por’ ehkrito o de palabra la narrazión o ehplikazión d’ argo, dilatá i kopiozamente. 9. Dixo d’ una raza, d’ una ‘hpezie animá o vehetá, d’ una profezión, d’ un’ uzo, d’ una opinión o d’ una kohtumbre: Irze difundiéndo aónde anteh no lo abía. 10. Dixo d’ una koza: Arkanzá zu fuérza, virtú o efikazia a influí u obrá n’ otra u otrah.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |