- enkartá 2 ; (de en i karta). Verbo n’infinitivo. Dixo d’una zituazión ke ze da por kazualidá. 2 . Dixo d’una zerie de kazualidadeh ke ze dán de hexura ‘hpontánea i zin premeditahlo. Frazeh d’ehemplo: Zi z’enkarta vói á Rozío. Zi z’enkarta ‘xamo un partío de furbo.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |