* idéa ; (Dé latín idĕa, i ehte der griégo ἰδέα, hexura, aparienzia). f. Primero i mah obvio de loh attoh de l’ entendimiento, ke ze limita ar zimple konozimiento d’ argo. 2. Imahen o reprezentazión ke de l’ oheto perzibío kéa en la mente. Zu idéa no ze borra nunka dela kabeza. 3. Konozimiento puro, razioná, debío a lah naturaleh kondizioneh de nuéhtro entendimiénto. La huhtizia eh’ idéa innata dela perzona. 4. Plan i dihpozizión ke z’ ordena en la fantazía pa la formazión d’ una obra. La idéa d’ una novela. La idéa d’ un’edifizio. 5. Intenzión d’azé argo. Tené, yevá idéa de kazarze, de huí, d’ehkaparze. 6. Konzetto, opinión o huízio formáo d’ argien o argo. Tengo guéna idéa d’ Antonio. Yo m’á formáo idéa de l’ azunto. 7. Inhenio pa dihponé, inventá i trazá una koza. Eh’ombre d’ idéa. Tiene idéa pa ehte trabaho. 8. Okurrenzia ( idéa inehperá). Tengo una idéa pa zoluzionahlo. 9. Kolokiá. Manía ( ehtravaganzia). Lo perzegía una idéa. Z’utiliza tambié en plurá. 10. Filozofía. Ner platonihmo, ehemplá etehno e inmutable ke de ká koza kriá ezihte en la mente divina. 11. Konvizioneh, kreenziah, opinioneh. Perzona d’ idéah avanzáh. Idéa fiha. f. idéa ozzeziva. Idéah univerzaleh. f. plurá. Konzettoh formáoh por’ ahtrazión, ke reprezentan en nuehtra mente, reduzíah a unidá komún, realidadeh k’ ezihten en diverzoh zereh; por’ ehemplo, ombre, rehpetto de Kahlo, Huán, André, ezt..., i azí tó lah ehpezieh i loh héneroh. Malah’idéah. Malahidéa.f. Mala intenzión, mardá, mala lexe. Remota idéa. f. La impreziza o vaga. Kon’ idéa de. lokuzión prepozizioná kolokiá. Kon’ intenzión de. Azerze a la idéa d’ argo. fraze. Azettahlo, komprendehlo, azimilahlo. No tené ni idéa. fraze. Dehkonozé por kompleto argo.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |