* ká 1 ; (Dé latín calx). f. Ózido de karzio. Zuhtanzia arkalina de koló blanko o blanko grizázeo, k’ar kontatto kon’ el’ agua, z’idrata o z’ apaga, kon dehprendimiento de kaló, i, rebuhá kon’ arena, forma la mehkla. 2. Nombre kon’er ke ze dezihnan diverzah hexurah de l’ ózido de karzio i argunah de lah zuhtanziah en k’ este interviéne o ke z’ ottienen a partir de è. 3. Entre arkimihtash kuahkié ózido metáliko o ehkoria. 4. antiguamente. Karzio en la denominazión d’ argunoh de zuh kompuehtoh, komo okurre ar yamá zurfato de ká ar yezo, ke eh zurfato de karzio. Ká apagá. f. Porvo blanko, kompuehto por’ idrózido de karzio, ke z’ ottiene tratando la ká kon’ agua. Ká idráulika. f. La ke ze produze dela karzinazión de piéras kalizah en kuya kompozizión entra, aparte dela ká, arreó der 20% d’ arziya, i ke, purverizá i rebuhá kon’ agua, fragua komo er zemento. Ká muérta. f. La ká apagá. Ká viva. f. Ózido kárziko. Una de ká i otra d’ arena. f. kolokiá. Artehnanzia de kozah diverzah o kontrariah pa kontemporizá. A ká i kanto. lokuzión avverbiá. Dixo de zerrá, enzerrá o enzerrarze n’ un loká: Kon’ intenzión de ke nadie puéa ‘ntrá, o, zi ái argien aentro, tampoko puéa zalí. De ká i kanto. lokuzión ahetiva. kolokiá. Fuerte, mazizo i mu durable.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |