* mahká 2 ; (Dé latín tardío masticāre, mahtiká). Verbo n’infinitivo. Partí i triturá argo kon la dentaúra. 2. kolokiá. Triturá la komía kon la dentaúra de manera lenta i torpe. 3. Mahkarze. Kolokiá. Dixo d’ un’ exo importante: Konziderarze komo inminente. Ze mahkaba la trahedia, er peligro. 4. Marítimo. Dixo d’ un kabo: rozarze ( raerze) o ‘htopearze kon’el’uzo.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |