* zehá-o ; (der partizipio de zehá). Ah. F. i m. Dixo d’argien o argo; ke z’á torzío, inklináo, dehviáo de zu vertiká o de zu trayettoria. Fraze. Ehte palo htá zehaó. Anda derexa k’ehtá zehá pa un láo. Er xorizo i er zarxixón ziémpre ze korta zeháo. 2. Oblikuo. 3. Dehviáo, tendenziozo.
![]() |
Ehta páhina ehtá ehkrita zegún l'ortografía'e l'Abd Allah al Malah pa' l'andalú. |